به نام خدا

این دفعه خواستم یه شعر بذارم که از بوستان در اوردم:

به نام خداوند جان افرین

حکیم سخن در زبان افرین

خداوند بخشنده ی دستگیر

کریم خطا بخش پوذش پذیر

عزیزی که هرگز درش سر بتافت

بهر در که شد هیچ عزت نیافت

سر پادشاهان گردن فراز

به درگاه او بر زمین نیاز

نه گردن کشان را بگیرد بفور

نه عذر اوران را براند بجور

وگر خشم گیرد ز کردار زشت

چو باز امدی ماجرا در نوشت

اگر با پدر جنگ جوید کسی

پدر بیگمان خشم گیرد بسی

وگر خویش راضی نباشد ز خویش

چو بیگانگانش براند ز پیش

وگر بنده چابک نباشد بکار

عزیزش ندارد خداوندگار

وگر بر رفیقان نباشی شفیق

بفرسنگ بگریزد لز تو رفیق

دیدید چه شعر زیبایی گزاشتم اصولا هر شعری که من انتخاب کنم زیبا و پر محتواست